































�
არც ნამი დილის,
უსიყვარულოდ ტირიფია და
ისიც ტირის.
უსიყვარულოდ სიციცხლე არ ღირს,
ასე ეტყვიან საბრალო ტირიფს
და ისიც მუდამ წყალში ჩამდგარი
თმაგაწეწილი ქალივით ტირის
"ეკლიან ვარდებს
ისე ვერ დაკრებ,
ეკალმა ხელი
რომ არ გატკინოს,
ისე ვერავის
ვერ შეიყვარებ,
თვალიდან ცრემლი
რომ არ გადინოს!"
მაგრამ ვაი რომ შენ არ მოხვიდე,
სხვა შეგიყვარდეს თავდავიწყებით
სხვისმა თვალებმა უფრო მოგხიბლონ,
ვიდრე გხიბლავდა ჩემი თვალები
მემახსოვრები სულ მუდამ,მუდამ
არ ვიცი თავი რით შემაყვარე,
მაგრა ძლიერ ვგრძნობ მე ამ სიყვარულს,
რომელსაც კარგო გულით ვატარებ
გეყო, შესდექ, გიწყენს ღმერთი!
წვიმავ, - ეს შენ გეხება.
რადგან ზოგი შენი წვეთი
სატრფოს ტუჩებს ეხება.
ეს ტუჩები მე მეკუთვნის,
ვერავის ვერ დავუთმობ.
თუ შესცივდა სატრფოს, ტუჩებს
ჩემს ტუჩებით გავუთბობ.
გეყო, ცელქო წვიმის წვეთო,
დაიმოკლე ფეხები.
თმები - გინდა დაუსველე,
ტუჩებს ნუ შეეხები
- დე...
- მეთამაშე, დე...
- მეძინება, დე...
- ზღაპარი მომიყევი, დე...
- მაკოცე ,დე..
- მომეფერე, დე...
- მიყვარხარ, დე...
- მშია, დე...
- წავალ რა, დე...
- მომწონს, დე...
- მგონი მიყვარს, დე...
- პატარა აღარ ვარ, დე...
- გავთხოვდი, დე...
- მივდივარ, დე...
- რომ მოვიცლი გნახავ, დე...
- მეც მენატრები, დე...
- რა გჭირს, დე...
- გეხვეწები, დე...
- არ მოკვდე, დე...
- არ დამტოვო, დე...
- მშვიდობით, დე...
,
არა!ნუ წახვალ!
მე ვერ ავიტან უშენობას,მე ვერ ავიტან,
გოლგოთის მთაზე სიყვარულის უღელს ავიტან.
ოღონდ ნუ წახვალ,ნუ დამტოვებ განცდების
ტყეში,
შენთან სიშორეს,ერთაობას მე ვერ ავიტან,
მე ვერ ავიტან სიმარტოვის მოსვლას თავიდან,
ოღონდაც დარჩი,სამსხვერპლოზე ჩემს გულს
ავიტან,
ოღონდ ნუ წახვალ,ნუ დამტოვებ ცრემლების
თქეშში,
განმხოლოებას,განშორებას მე ვერ ავიტან,
მე ვერ ავიტან დაკენტებას წუთით,წამითაც,
ვეღარ გამოვალ უშენობის შავი ღამიდან.
დავიკარგები მარტოობის დახლართულ გზებში,
გიჟურ სურვილს და მონატრებას ვერ გადავიტან,
არა,ნუ წახვალ!..უშენობას მე ვერ ავიტან.
მოვიდა დრო რომ კიდევ ერთხელ მოერიო თავს
მე გაძლევ ფიცს რომ სიყვარული კინოს აღარ გავს
ვიცი ყოველთვის და ყველგან ატარებდი ცდებს
მე მოგცემ ძალას რომ მოერიო დაჟანგებულ ფრთებს
ხომ ხედავ ჩემი გაბზარული გული შენით ცემს
შენ იცი სიყვარული აზრი აღარა აქვს წლებს
მითხარი რომ ეს განცდა ანარქიას აღარ გავს
მე აღარ წავალ ისევ მოგაბეზრებ თავს
მე ძველ ფოტოებს ჩემი ქურის ცეცხლზე ვწვავ
დეკორაცია იცვლებოდა,
შუქი ქრებოდა.....,
დადგმული დრამის,
დრამატული წუთი დგებოდა...,
მთავარი გმირი სიყვარულის,
გამო კვდებოდა........,
დარბაზში ტაში გრიალებდა აღარ წყდებოდა......,
და ყველა გმირის გამოდგომას ელოდებოდა,,
მაყურებელი ფეხზე იდგა და ვერ ხვდებოდა რომ......,
ცხოვრებაში ბოლო როლი თამაშდებოდა....,
და რომ სცენაზე მსახიობი..,
მართლა კვდებოდ
მოვალ ჩაგხედავ ლამაზ თვალებში,
და შენს თბილ ხელებს გულში ჩავიკრავ,
მოგეფერები და ჩუმად გეტყვი,
შენს ნახვას სხვასთან ვეღარ ავიტან!
სიყვარული რაგვარია, -,
მეხია და თავზარია,,
სიხარულის გზებით მოდის,,
მწუხარების საგზალი აქვს,,
დღე და ღამე დარდი, შფოთი,,
მიწისძვრა და ზანზარია.
მე დღეს ლექსის მოძღვნა არ შემიძლია,
მოგიძღვნი ამ გულს
მე დღეს სიმღერის მღერა არ შემიძლია
მოგიძღვნი ამ გულს
მაგრამ ამ გულს კი შეუძლია ორად გაიყოს?
განა მას შესწევს ძალა ლექსის მოძღვნის სიმღერის?
არ გაიყოფა ეს გული და ჩემთან დარჩება,
და შენ უგულო ნუღარ ცდილობ ჩემგან მიღებას იმის
რაც მე უკვე აღარ მეკუთვნ
თუ შეგიყვარდა ოდესმე ვინმე
ისე ძალიან მე, რომ მიყვარხარ
ტუ შეგაწუხა უიმისობამ,
როგორც მე ვწუხარ ჩემთან, რომ არ ხარ
და თან მან ისე დაგასაჩუქრა,
როგორც მაჩუქე შენ ცივი გული
მაშინ მიხვდები თუ როგორია
ჩემი შენდამი სიყვარული...
გაიღიმე. . . . .,
მერე რა მარტო ხარ?. . . . .,
მიგატოვეს?. . . . . .,
დაგივიწყეს?. . . . . .,
გემალებიან?. . . . . .,
მერე რა გაიღიმე. . . .,
რა გატირებს?. . . . . .,
ნუ გეშინია სიმარტოვის. . . . . .,
ჯერ ხომ დღეა. . . . . . ადექი მაგ ქვიდან და წამოდი. . . . .,
იარე. . . . . . იარე. . . . . .,
მარტომ გადალახე პრობლემები. . . . . .,
ოღონდ ღიმილით. . . . . . სულ გაღიმებულმა იარე. . . . .,
"ესეც გაივლის". . . . . . .დაგივიწყეს?. . . . . . აცადე და მარტოობა მოგენატრებ
მიყვარხარ ძლიერ, ძლიერ...
მწვავს შენი ტრფობის ალი,
მიყვარხარ ძლიერ, ძლიერ...
მთელი გრძნობით და ძალით...
სიყვარულსა მალვა უნდა,
როგორც ცხენსა ნაპარავსა,
თუ გამოჩდა გლოვა უნდა,
როგორც გულის საყვარელსა
"-თუ მოგენატრები სიზმრად ჩაიყოლე ეს დიდი სურვილი.. და ჩემ ჩუმ სუნთქვას იგრძნობ უმალ..
-თუ მოგენატრები თვალდახუჭულიც რომ იყო, მაინც მოვა ჩემი ლანდი შენთან.
-თუ მოგენატრები ტაძრის ნანგრევებს მიაკითხე,ფრესკად ასვეტილ სახეში უნდა შეიცნო ჩემი ხატება..
-თუ მოგენატრები ლურკ ცას ახედე და ჩემი ხატება ლურჯი ღრუბელივით დაგეხატება...
-თუ ძალიან მოგენატრები ეგ სანთლები აანთე და მათ მკრთალ შუქზე მესაუბრე, ჩემი სული უეჭველად შენთან იქნება..
-და თუ უფრო ძალიან მოგენატრები.... მაგრამ.. საკითხავია.. --მოგენატრები ოდესმე... ? !,
