იყო და არა იყო რა... ჩვენი ამბავიც იყო, რა... სადღაც მიმაფრენს წიქარა, სადღაც მიწას ხნავს ნიკორა... იყო და არა იყო რა, ალბათ ის გრძნობაც იყო – რა, გულცივო კაცო, დამღალე, მივდივარ – არა მკითხო – რა, ასე მთავრდება ზღაპრები – იყო და არა იყო რა...

მე მხატვარი ვარ და თითო მოსმით ძალმიძს, რომ შევქმნა სახეთა ჯარი, მაგრამ, როდესაც შენ გამოჩნდები, მათ ყველას ერთად წარიღებს ქარი. ათასი სახე შევქმენი სრული, ვნებით აღვანთე, შთავბერე სული, მაგრამ გამოჩნდი და ყველა ერთად მწვავე ცეცხლს მივეც და ხელი ვკარი. მერიქიფე ხარ მთვრალი და ლაღი, თუ ჩემი მტრობის გულს გიწვავს დაღი, ან იქნებ ის ხარ, ვინც დამინგრია ქვითკირნაგები სასახლე მყარი. თვით სული ჩემი, ვით ვთქვა ენითა, დაიღვარა და შენ შეგენივთა, ჩემს სულს შენ მიეც შენებრი ფშვენა, ალერსით ასე მიტომ ვარ

ნამდვილი სიყვარული არასდროს ქრება თუ ეს სინამდვილე ილუზია არაა და ამიტომაც გაუძლო ჩემმა სიყვარულიმა ყველაფერს. მართლა წამება ყოფილა სიყვარული მაგრამ უსიყვარულობა - სიკვდილი! ამიტომაც არ ვნებდები, რადგან ვიცი რომ უშენოდ მოვკვდები და მე სიკვდილი არ მინდა! მე შენ მეორე ცხოვრებაშიც მოგძებნი და აუცილებლად გიპოვი! შენს იქით გზა არ მაქვს! მიყვარხარ ცამდე და იმის იქით! მუდამ შენი. 2020.14.02 ყოველი დღე შენია. ჰო, შენ გეკუთვნის, სიყვარული ხარ თუ როგორც არის... ყველა გეძებს, ყველას სჭირდები. საკმარისია

უცნაურობა და კონიაკი ჯანსუღ ჩარკვაინი რად ეწაფება ბევრი კონიაკს, _ ალბათ, ფხიზელნი სულაც ვერ ძლებენ, მე რასაც ვეძებ, ვერ მიპოვია, ან რას იპოვი, თუ არ ეძებე. ვაიმე, თურმე ვეძებ კონიაკს, დიახ, ვიცოდი, პოვნას შევძლებდი, თითქოს სურვილიც არა მქონია, მაგრამ ვიპოვე, რასაც ვეძებდი. ვიპოვე, ძველი _ გადანახული, _ ჩამავალი მზის ფერი ერევა, უცებ შევცვალე `კარდანახული~ და დავეწაფე მშვენიერებას. დავლანდე ჩემი დროის თბილისი, ძველი სურვილით ვუხმე კონიაკს და კვლავ დავიწყე ძებნა იმისი, რაიც ვერასდროს ვერ

ეს არის გალაქტიონის შემოქმედებიდან ერთ-ერთი საუკეთელო ლექსი, მე მაგრადმომწონს იმედია თქვენც მოგეწონებათ... უკანასკნელი მატარებელი ცხოვრების ეტლის სადარებელი საცაა გავა მატარებელი. მიემგზავრება იმედი ჩემი ბედის ვარსკვლავის სადარდებელი. ვიცი ამ წასვლას რაც ელოდბა, რა საჭიროა ახლა გოდება, მატარებლისგან როს მიმიღია ან თანაგრძნობა, ან შეცოდება? მატარებელი თვლემს, როგორც ლავა, მატარებელი ხუთ წუთში გავა, ვინც სხვებს აცილებს, დროა ჩასვლისა, მატარებელი ხუთ წუთში გავა. აჰა, დაიძრა რკინის ბორბლები, მივდევ