რეკომენდაციები:

















![ვანგა [რა მოხდება მომავალში?!] ვანგა [რა მოხდება მომავალში?!]](http://www.proplay.ru/images/library/Image/Arazi/vanga(1).jpg)















ვახტანგ ჯავახაძე * * * არაფერი დაგვიკარგავს: არც რწმენა და არც ენა, ერთადერთი შოთა გვყავს და ორად ორი არსენა. ურწმუნოებს ვედავები და ვარწმუნებ უვიცებს, გვყვანან: ოთხი ლესელიძეც და ცხრა ხერხეულიძეც. ზოგჯერ უკან მივიხედავ და თითებზე დავითვლი: ოთხი ვახტანგ მეფე მოდის და თორმეტი დავითი. ალაგ ჯაჭვის პერანგი ჩანს, ალაგ - ტყავის სამოსი და სამასი არაგველის ხმალი ელავს - სამასი. ისევ რეკავს ძველი ზარი და ახალი საათი, ისევ გვიხმობს ტექსელიდან - რვაასორმოცდაათი. ისევ დგება უხილავი და შვილივით აღვიძებს -

ახლა, რა თქმა უნდა, ძლიერ გვიანაა. გულში მწუხარებამ ღამე გაათია… მაინც არ მასვენებს მწარე სინანული, რომელი საათია? რომელი საათია? ვდგევარ ფანჯარასთან, ღამე არ იცვლება, მთელი შემოდგომა თავზე დამათია. ახლა მხოლოდ სამი იყოს, შეიძლება. რომელი საათია? რომელი საათია? სამის, შეიძლება, არის მესამედი, მაგრამ გაიხედავ, მაინც წყვდიადია, კივის სადგურიდან ზარი მეცამეტე - რომელი საათია? რომელი საათია? ფიქრში გახვეულა ბნელი დერეფანი, ღამის მეეტლე რომ ვეღარ დაატია. ისევ ნერვიულად რეკავს ტელეფონი, რომელი

აკაკი წერეთელი ციცინათელა ჩემო ციცინათელა! რად მიჰფრენ ნელა-ნელა? შენმა შორით ნათებამ დამწვა და დამანელა! ანათებ და კარგი ხარ, მე თუმც არას მარგიხარ!.. ჩემი იყო, ის მინდა, შენ კი სხვისი ბარგი ხარ!.. აბრეშუმის პეპელა, ფუტკარი და წურბელა, შენზედ სარგებლიანი შენ გენაცვალოს ყველა!.. წურბელა მკურნალია, მაგრამ ცოტა მყრალია... მშიერი - სისხლის მტერიმ რომ გაძღება - მთვრალია!.. მაშ რად მინდა წურბელა? მან გული დამიბნელა! ისევ შენ და ისევ შენ, ჩემო ციცინათელა!.. მეორე თაფლს და სანთელს გვიკეთებს და

თვალებში ტკივილად ჩაიშალე... ავდექი და ჩუმად წამოვედი ისე, როგორც არასდროს... გულისპირზე ღილი შეგიბნიე და წარბებს შორის გაჩენილ ნაოჭს ტუჩი შევახე მინდოდა გამეშალა... ხელები მორჩილად დაეშვა ძირს და მხრებმა იტვირთა სიმძიმე... ვიგრძენი როგორ დაპატარავდი. უკანმოუხედავად დავკეცე გზები რომელსაც არ ვიცი საით მივყავარ. გზის ყველა გადასახედში შენი აჩრდილია, უკან მომყვება და ცდილობს მზეს გაასწროს... უდაბნოს ცხელი ჰაერი მიწვავს ყელს და ოაზისს ვეძებ... გზა არ დაიალია არც ჩემი სევდა... იქნებ იმიტომ, რომ
მე მხატვარი ვარ და თითო მოსმით ძალმიძს, რომ შევქმნა სახეთა ჯარი, მაგრამ, როდესაც შენ გამოჩნდები, მათ ყველას ერთად წარიღებს ქარი. ათასი სახე შევქმენი სრული, ვნებით აღვანთე, შთავბერე სული, მაგრამ გამოჩნდი და ყველა ერთად მწვავე ცეცხლს მივეც და ხელი ვკარი. მერიქიფე ხარ მთვრალი და ლაღი, თუ ჩემი მტრობის გულს გიწვავს დაღი, ან იქნებ ის ხარ, ვინც დამინგრია ქვითკირნაგები სასახლე მყარი. თვით სული ჩემი, ვით ვთქვა ენითა, დაიღვარა და შენ შეგენივთა, ჩემს სულს შენ მიეც შენებრი ფშვენა, ალერსით ასე მიტომ ვარ

ნამდვილი სიყვარული არასდროს ქრება თუ ეს სინამდვილე ილუზია არაა და ამიტომაც გაუძლო ჩემმა სიყვარულიმა ყველაფერს. მართლა წამება ყოფილა სიყვარული მაგრამ უსიყვარულობა - სიკვდილი! ამიტომაც არ ვნებდები, რადგან ვიცი რომ უშენოდ მოვკვდები და მე სიკვდილი არ მინდა! მე შენ მეორე ცხოვრებაშიც მოგძებნი და აუცილებლად გიპოვი! შენს იქით გზა არ მაქვს! მიყვარხარ ცამდე და იმის იქით! მუდამ შენი. 2020.14.02 ყოველი დღე შენია. ჰო, შენ გეკუთვნის, სიყვარული ხარ თუ როგორც არის... ყველა გეძებს, ყველას სჭირდები. საკმარისია

უცნაურობა და კონიაკი ჯანსუღ ჩარკვაინი რად ეწაფება ბევრი კონიაკს, _ ალბათ, ფხიზელნი სულაც ვერ ძლებენ, მე რასაც ვეძებ, ვერ მიპოვია, ან რას იპოვი, თუ არ ეძებე. ვაიმე, თურმე ვეძებ კონიაკს, დიახ, ვიცოდი, პოვნას შევძლებდი, თითქოს სურვილიც არა მქონია, მაგრამ ვიპოვე, რასაც ვეძებდი. ვიპოვე, ძველი _ გადანახული, _ ჩამავალი მზის ფერი ერევა, უცებ შევცვალე `კარდანახული~ და დავეწაფე მშვენიერებას. დავლანდე ჩემი დროის თბილისი, ძველი სურვილით ვუხმე კონიაკს და კვლავ დავიწყე ძებნა იმისი, რაიც ვერასდროს ვერ

ეს არის გალაქტიონის შემოქმედებიდან ერთ-ერთი საუკეთელო ლექსი, მე მაგრადმომწონს იმედია თქვენც მოგეწონებათ... უკანასკნელი მატარებელი ცხოვრების ეტლის სადარებელი საცაა გავა მატარებელი. მიემგზავრება იმედი ჩემი ბედის ვარსკვლავის სადარდებელი. ვიცი ამ წასვლას რაც ელოდბა, რა საჭიროა ახლა გოდება, მატარებლისგან როს მიმიღია ან თანაგრძნობა, ან შეცოდება? მატარებელი თვლემს, როგორც ლავა, მატარებელი ხუთ წუთში გავა, ვინც სხვებს აცილებს, დროა ჩასვლისა, მატარებელი ხუთ წუთში გავა. აჰა, დაიძრა რკინის ბორბლები, მივდევ