თავისუფალი

85 წლის ქალი. ქმარი მკვდარი ყავს. სარკე უჭირავს და იპრანჭება.

არსებობს ემოცია ინსტინქტის გარეშე და რა იცით ამ ინსტინქტების შესახებ?

ინსტინქტი – პროგრამა, რომელითაც უნდა შევასრულოთ ჩვენი ფუნქცია და დანიშნულება.

ადამიანს დი-ვი-დი დის დისკს არ შევადარებ... თუ ადამიანი - არც გაყოფილია, არც ღვთიური, არც დაპროგრამირებული?

 სიყვარულს შეგრძნება აქვს და არა დასაბუთება!

 რატომ არის საპირისპირო სქესი მიმზიდველი?

როცა გონებას პასუხი არ აქვს, ის პასუხს იგონებს.

 თანასწორობა არ არსებობს!

არც სიყვარული?!

ყველა ინსტინქტი იერარქიულობაზეა აგებული.

ინსტინქტები ძირითადად ჯოგური პროგრამებია.

 ინსტინქტი - ინსტრუქცია.

გამრავლების ინსტრუქცუია.

გადარჩენის ინსტრუქცია.

პირველობის ინსტრუქცია.

...
სოკრატეს სწამდა, რომ ბრძენი ადამიანი ინსტიქტურად ეწეოდა ბრძნულ ცხოვრებას.

ბრძენად ყოფნის - ინსტრუქცია.

 მე კი ინსტინქტური ეჭვი მაქვს, რომ ინსტრუქციებით ცხოვრება დაუნურობის ხვედრია. და ვინაიდან, ჩემი დომინირების ინსტინქტი მაძალებს არ ვიყო დაუნი, და ჩემში საკმარის ამპარტავნობა ბადებს - რათა მეშინოდეს ვიყო იდიოტი!

და მხოლოდ ამიტომ მძაგს ინსტრუქციებით ცხოვრება?!

“მხოლოდ ამიტომ” – გულისხმობდა – რომ ვერ ვკმაყოფილდები, მეტი მინდა. ნამდვილად მეტი კი მხოლოდ ერთია – თავისუფლება!

 ყოფნა უინსტრუქციოდ. როცა არ დაგყვება თან და არ მოგყვება შენივე ხმარების თუ მოხმარებიოს ინსტრუქცია.

 უინსტრუქციო ადამიანები მიყვარს. მათთან ძნელია, მაგრამ, მათთან ჩემიანებთან ვგძნობ თავს.

და თუ ჩემიენბთან ყოფნა ეს თავდაცვისა და კარგად ყოფნის ინსტიქტიდან მოდის... ?

 

 და როგორც ლეცმა თქვა – “თვითგადარჩენის ინსტინქტი, ხშირად იმპულსია თვითმკვლელობისკენ”.

 თვითმკვლელის გადაწყვეტილების უპატივცემუილობას უნდა გადავეჩვით პირველ ოთხ კლასში, რადგან მერე უკვეზოოლოგია ისწავლება...

 
ეტოლოგია კი ჩემით ვისწავლე, რომელიც სიყვარულის უფრო მეტად გააზრების საშულებას გაძლევს, ვიდრე ფსიქოლოგია და შედეგად - “საყოფაცხოვრებო” სიყვარულიდან პოეტური გემოვანებით შეკაზმულ სიყვარულში გადადიხარ... ოღონდ ნუ დამემსგავსებით მე და ნუ იკითხავთ რისთვის?!

 .... მაგრამ, ერთხელ ეს კითხვა - რისთვის? - მან მისით დამისვა (ან უფრო მე მივიყვანე მაგ კითხვამდე)... – პასუხად მოვეხვიე და ვაკოცე და ვდუმდით... ყოველთვის მიყვარდა ჩვენი დუმილი!

 და მე ვიყო ველური მხეცი თუ ყველაფერს თავისი დანიშნულება აქ ქონდეს.

მათ შორის კითხვასაც - რისთვის?